Bitwa pod Grunwaldem

... zaatakowali chorążego Marcina z Wrocimowic trzymającego wielką, świętą dla wszystkich wojsk chorągiew krakowską z orłem w koronie ...

... zdało im się, że to koniec; że strach i popłoch ogarną teraz Polaków, że przychodzi czas klęski, mordu i rzezi, że już uciekających tylko przyjdzie im ścigać i wycinać ...

... Polacy rzucili się jak lwy rozżarte, burza rozpętała się koło chorągwi. Ludzie zbili się w jeden wir potworny ...

... otucha i nadzieja wypełniła serca Polaków, kiedy powiała znów nad polskimi zastępami odbita chorągiew, jako znak nadziei. I jako znak gniewu Bożego dla Niemców, a zwycięstwa dla polskich rycerzy ...

... Zbiszek z Oleśnicy obok stojący, chwycił tylko kawał drzewca z pobojowiska i to w ręku trzymał; ale nie mogąc dopuścić, ażeby na króla nędzny jakiś ciura śmiał się porywać. Gdy Krzyżak już kopią mierzył w Jagiełłę, z boku go owym drzewcem z całych sił uderzył i bój na śmierć rozpętał ...

... Niemce nie widząc innej drogi, poznawszy, że jeno w mieczu ratunek, opór rozpaczliwy zaczęli stawiać. I w tej rozpaczy był nie strach, ale wściekłość. Rzekłbyś, żywy ogień spadł na pancerze. Rzucili się jak lwy na swe ofiary, tak jakoby to nie im dziś było ginąć. Krzyżaków ogarnął jakby szał bojowy, ze wzniesionymi mieczami i toporami rzucali się w największą gęstwinę nieprzyjaciół ...

txt. Krzysztof Górecki
fot. Arkadiusz Rutkowski, INFOMAN » e-mail

Licznik odwiedzin: 8849007